Wycieczka do Wenecji? Wycieczka do Mediolanu? – poleć tam z nami!
Filmy kręcone w Wenecji – spaceruj po Lagunie śladami Twoich bohaterów!
- Daniel Craig i pierwsza żaglówka na Canale Grande od 500 lat
- Harrison Ford poszukujący grobów krzyżowców pośród ropy i szczurów
- „Dawno temu w Ameryce” kręcone w gwiazdorskim hotelu na Lido
Niewiele jest miast na świecie, które kojarzą się tak mocno z filmem. Nooo, może jeszcze Cannes. Może Hollywood. Ale z pewnością na filmowym firmamencie gwiazda tego miasta świecie bardzo jasno. Łączy bowiem w sobie unikatowość (która jest wspaniałym tłem dla wielu produkcji) z filmowym festiwalem, odbywającym się regularnie pod koniec lata.
Jaka zatem jest Wenecja w filmie? Jakie były filmy kręcone w Wenecji? Dlaczego warto wybrać się na weneckie Lido (najlepiej do hotelu Excelsior i Palazzo della Cinema) na przełomie sierpnia i września? Jesteście ciekawi filmowej twarzy miasta na wodzie? To poczytajcie dalej!
Wenecja w filmie
Unikatowość Wenecji inspirowała filmowców od samego zarania dziejów kinematografii. Najczęściej, podczas ponad 120 lat dziejów ruchomego obrazu, kręcono tu obrazy historyczne czy kostiumowe, ale gondolierzy widzieli tu również operatorów filmów zgoła innych!
Niekwestionowanym liderem weneckiej kinematografii (i mającym w dodatku polski akcent) jest „Śmierć w Wenecji” Viscontiego, powstała na motywach noweli Tomasza Manna. Melancholijny kompozytor Aschenbach (grany przez Dirka Bogarde’a) skrycie uwielbia spotkanego przypadkiem chłopca… Tadzia (tak, to ten polski akcent). Co ciekawe, to bodaj jedyny film o Mieście Gondoli, kręcony w ogromnej części w nocy i o świcie. Odtwórca głównej roli narzekał później w licznych wywiadach, że była to produkcja, podczas której chodził absolutnie niewyspany. W nocnym wypoczynku przeszkadzały same zdjęcia, a w dzień… niosący się po wodzie dźwięk weneckich dzwonów.
Weneckie kanały i mosty służyły też za tło „Don Giovanniego” z 1979 r., nakręconego wg opery Mozarta. Tutaj również powstał starszy o parę lat i niezwykle głośny obraz „Casanova” Federico Felliniego.
Filmy kręcone w Wenecji – Krucjata w królewskim kasynie
Ale zostawmy na chwilkę znane i poważne produkcje, a przyjrzyjmy się filmom nieco lżejszym, które jednak zebrały milionową widownię. „Indiana Jones i Ostatnia Krucjata” jest kojarzony głównie z jordańską Petrą. Ale kilka scen filmu powstało również na Lagunie. Tytułowy bohater (w tej roli oczywiście Harrison Ford) schodzi na ląd na jednej z przystani – co ciekawe: jest to dokładnie to samo miejsce, w którym wcześnie Catherine Hepburn wpadła do kanału i doznała infekcji oka. Indiana udaje się potem do kościoła św. Barnaby, gdzie eksploruje groby krzyżowców.
Kilka scen z Wenecją w tle znajdziemy również w głośnym „Casino Royale” – powstałym w I dekadzie XXI wieku filmie o przygodach Agenta 007. Obraz kręcono nie tylko na wspaniałym czarnogórskim wybrzeżu czy w kurortach zachodnich Czech, ale też (pod koniec w Wenecji. Agent Jej Królewskiej Mości (oczywiście z licencją na zabijanie) dociera do centrum miasta… żaglówką. Co ciekawe: była to przypuszczalnie pierwsza taka łajba na Canale Grande od około… pięciuset lat! Władze miejskie Wenecji musiały wyrazić na nią specjalną, osobną zgodę. Jedną z kolejnych scen, a więc pogoń na Placu św. Marka, kręcono przez „oczyszczania” go z turystów, a więc w takim tłumie, jaki jest tutaj niemal codziennie.
Wenecja w filmie i Złoty Lew na Lido
Lido to jedna z najbardziej ekskluzywnych dzielnic i tak już ekskluzywnego miasta. To tutaj znajdują się najlepsze plaże, najelegantsze hotele, wiele drogich restauracji. To również (uwaga – niespodzianka!) to jedno z nielicznych miejsc na lagunie, gdzie jeżdżą samochody i kursują autobusy (dodajmy: polskiej produkcji!). Ale właśnie na tej wysuniętej na południe wyspie Laguny odbywa się jeden z najważniejszych festiwali filmowych na świecie. Jest to jednocześnie najstarsza impreza filmowa. Wydarzenie odbywa się niemal corocznie od 1932 roku, zawsze na przełomie sierpnia i września. To ten moment, kiedy należy omijać Lido możliwie najszerszym łukiem – mamy wtedy ogromny wzrost cen, niedostępność miejsc noclegowych oraz liczne ograniczenia w przemieszczaniu się, aby ułatwić to gwiazdom. Można jednak (pamiętając o powyższych problemach) popłynąć na Lido licząc, że gdzieś w tłumie wypatrzy się swojego ukochanego aktora czy reżysera.
Najważniejszą nagrodą Festiwalu jest Złoty Lew – Leone d’Oro. Historycznie najczęściej otrzymują go obrazy francuskie, włoskie i oczywiście amerykańskie. Co ciekawe: przez kilka przed- i wojennych lat główna nagroda nosiła tytuł Coppa Mussolini (Puchar Mussoliniego).
Polskie (i nie tylko) akcenty Festiwalu
„Nomadland”, „Joker”, „Hamlet” to tylko niektóre z obrazów uhonorowanych Złotymi Lwami w niemal stuletnich dziejach Festiwalu. Co ciekawe, dwukrotnie zdobywcami głównej nagrody byli polscy reżyserzy: w 1984 r. Leone d’Oro powędrowało do rąk Krzysztofa Zanussiego za „Rok spokojnego słońca”, a dziewięc lat później Lwa otrzymał Krzysztof Kieślowski za „Trzy kolory. Niebieski”. Wśród Polaków mamy również jednego laureata Wielkiej Nagrody Jury – był to Jerzy Skolimowski, który w 2010 r. otrzymał to wyróżnienie za „Essential Killing”.
A jako ciekawostkę dodajmy, że w hotelu Excelsior (w którym zwykle zatrzymują się największe gwiazdy i twórcy filmów prezentowanych na Festiwalu) kręcono w latach 80. „Dawno temu w Ameryce” z niezrównaną muzyką Ennio Morriconego. Sam wielki kompozytor urodził się… niestety w Rzymie.
Widzicie zatem, że Wenecja to nie tylko gondole, rezydencje i wspaniałe pałace na wodzie. Przecinając kolejny kanał, wędrując pośród mostów i przystani można w wielu momentach przypomnieć sobie sceny z ulubionych filmów kręconych w Wenecji. Czy macie swój ulubiony obraz kręcony na Lagunie?
